Teoretyczne podstawy atomowej spektrometrii absorpcyjnej oparte są na zasadzie absorpcji atomowej. Atomy są napromieniowane wiązką światła o odpowiedniej energii, a energia wzbudzenia atomu, która zależy od jego położenia w układzie okresowym, odbija się lub emituje w postaci widma atomowego. Poprzez pomiar tych linii spektralnych, atomowa spektrometria absorpcyjna może być użyta do określenia obecności i stężenia określonych pierwiastków w próbce. Wiązka światła przechodzi przez roztwór zawierający analizowany pierwiastek, a absorpcja światła mierzona jest w jednostkach zliczeń na sekundę. Liczba zliczeń na sekundę jest wprost proporcjonalna do stężenia pierwiastka w roztworze. Absorpcyjna spektrometria atomowa to technika analityczna stosowana do jakościowego i ilościowego oznaczania pierwiastków
Co warto wiedzieć?
Promieniowanie stosowane w atomowej spektrometrii absorpcyjnej jest zwykle płomieniem lub źródłem wyładowań (łukiem), które emituje światło o długości fali od 0,5 do 4 mikronów. Atomy są wzbudzane przez to promieniowanie, a następnie przechodzą przez serię filtrów, które eliminują niepożądane długości fal i przepuszczają tylko te, które zostały zaabsorbowane przez próbkę. Atomowa spektroskopia absorpcyjna (AAS) jest powszechnie stosowaną techniką analityczną do analizy ilościowej, w której skład pierwiastkowy próbki jest uzyskiwany poprzez emisję i absorpcję promieniowania. Wykorzystuje ona przede wszystkim atomowy spektrometr emisyjny (AES) do wzbudzenia określonych atomów w roztworze do ich stanu wzbudzonego.